Metoda Prechtla, opracowana przez austriackiego neurologa Heinza Prechtla w latach 90. XX wieku, stanowiła przełom w diagnostyce neurologicznej noworodków i niemowląt.
Jej celem było stworzenie narzędzia, które pozwoliłoby na wczesne wykrywanie zaburzeń w rozwoju motorycznym dzieci, bazując na obserwacji spontanicznych ruchów. Dziś metoda ta jest uznawana za jedno z najbardziej skutecznych narzędzi diagnostycznych na świecie.
Opis i działanie metody Prechtla
Metoda Prechtla to skuteczne narzędzie diagnostyczne do oceny wczesnego rozwoju układu nerwowego u dzieci, oparte na analizie globalnych wzorców ruchowych (GMs - Global Movements). Jest stosowana u wcześniaków, noworodków urodzonych o czasie oraz niemowląt do trzeciego miesiąca życia. Badanie jest nieinwazyjne, proste i obiektywne.
Dzięki metodzie Prechtla możliwe jest wczesne wykrycie odchyleń od normy w ruchach dziecka, co pozwala na szybkie wdrożenie terapii w okresie największej plastyczności układu nerwowego. Metoda Prechtla cechuje się 98% skutecznością, przewyższa pod względem czułości i specyficzności tradycyjne metody, takie jak USG czy rezonans magnetyczny.
Ocena opiera się na 10-minutowym nagraniu ruchów dziecka w pozycji na plecach, które rodzice mogą wykonać w domowych warunkach.
